Hər cür bəxtiyarlığa layiq olan ulu bir xalq Bəxtiyarını itirdi. Azərbaycanlıların, dünya türklərinin bəxtiyarlığını hamıdan çox o istəyirdi. Ömrünü şam kimi əridirdi, Nazim Hikmətin “Sən yanmasan, mən yanmasam, o yanmasa, Necə çıxar qaranlıqlar aydınlığa?” çağırışına qoşulub insanları el yolunda oda, alova atılmağa səsləyirdi. “Yaşamaq yanmaqdır, yanasan gərək” – deyirdi. Onun əsas missiyası sözün qüdrətini, gücünü insanlara çatdırmaq idi. Yorulmadan yazıb-yaradırdı. Türkün dilinə, tarixinə qəsd edənlərlə açıq döyüşməkdən çəkinmirdi.
Month: May 2021
Çingiz AYTMATOV (Qırqızıstan) – …Dünyada ad çıxaran çox şairlər var.
Qəzet və jurnalları vərəqlədikcə görürsən ki, əsl şair azdır. Tək-tənha qalanda, bir neçə
kəlmə ilə “Həyat nədir?” sualına cavab axtaranda yalnız sözü fikirdən, obrazdan, ruh və
nəfəsdən yoğrulmuş həqiqi şairlər sənin yaşamaq eşqinə, düşüncələrinə qol-qanad verir.
Müasirimiz Bəxtiyar Vahabzadə belə şairlərdəndir.
YARADIBDIR İNAM MƏNİ, MƏN İNAMIN ÖVLADIYAM… Sərlövhəyə
çıxarılmış bu Bəxtiyar Vahabzadə misraları barədə… Məncə, bu misralar şairin
yaradıcılığı üçün çox simvolik və xarakterikdir. Bəxtiyar Vahabzadə öz möhtəşəm
poeziya məbədini ucaltmışdır. O, qüdrətlidir. Əlləri mahir və qadir əllərdir. Qoyduğu
təməl möhkəm və gözəldir. Oxucu bu məbədi tez-tez ziyarət edir.
Poeziyasevərlər 6-cı cilddə cilddə B.Vahabzadənin hələ 1959-cu ildə yazdığı məşhur “Gülüstan” poemasının 2-ci hissəsini – “İstiqlal” (1999) poemasını və milli istiqlal mücadiləsi ədəbiyyatımızın zirvəsi sayılan “Şəhidlər” (1990) poemasını da oxuya biləcəklər.